Aan het begin van dit jaar kondigde Jan van Belzen aan dat hij in oktober met pensioen gaat. Na ruim 16 jaar legt de burgemeester straks de Barendrechtse ambtsketen naast zich neer. Gedurende die periode maakte hij in zijn functie veel bijzondere momenten mee. Op deze plek blikt hij vanaf nu elke laatste donderdag van de maand terug op zo’n gebeurtenis. Als derde: het ontstaan van Carnisselande.

Toen Van Belzen in 2005 aantrad, kon hij niet om Barendrecht als groeigemeente heen. “De bouw-productie was in volle gang. In mijn eerste jaar ging ik regelmatig op ex- cursie naar Carnisselande. De kap-laarzen moesten dan eigenlijk wel mee. Ik vond het heel bijzonder om die ontwikkeling mee te maken. In een noodgebouw zat een voorlichtingscentrum, bedoeld om poten- tiele kopers te interesseren. Daar stond ook een hele grote maquet- te, die liet zien wat het eindresul- taat zou worden. Beetje bij beetje ging de praktijk daar steeds meer op lijken. Een gigantische klus. In Barendrecht ging het om ongeveer 7500 woningen, terwijl vrijwel ge- lijktijdig in de aangrenzende woon- wijk Portland van buurgemeente Albrandswaard nog eens zo’n 2500 woningen werden gebouwd.”

Geen gespleten gemeente

Door de bouw van Carnisselande kreeg de gemeente dus te maken met flinke groeistuipen. “In mijn beginjaren als burgemeester wer- den er gerust 1000 nieuwe wonin-gen per jaar gebouwd. Ik herinner mij de officiële oplevering van de Vrijheidsakker nog goed. De 23 straatnamen in deze wijk zijn een eerbetoon aan 9 Barendrechtse en 14 Rotterdamse verzetsstrijders, die zijn omgekomen voor het Nederland waarin wij nu leven.

Namens Rotterdam was Ivo Opstel- ten bij de opening aanwezig. Een bijzonder eerbetoon. In zijn geheel ben ik erg trots op Carnisselande. Ik besefte mij ook meteen dat het zijn van een groeigemeente uitdagingen met zich meebracht. Mijn voorganger werd gezien als een bouwburgemeester. Ik was meer van de afronding en het vervolg. Als burgemeester wil je cohesie tussen inwoners. Het tijdschrift Elsevier berichtte ooit over Barendrecht als gespleten gemeente, waar de A29 doorheen liep als grens tussen oud en nieuw. Zo negatief zag ik het niet. Natuurlijk waren er uitdagingen en ontstaat samenhang niet vanzelf. Maar ik ben trots op de stappen die hierin zijn gezet. Ik heb ervaren dat inwoners van Carnisselande en Centrum steeds meer contact met elkaar legden door sport, school, bestuur en cultuur, waardoor de scherpe tegenstelling waar het Elsevier-artikel van sprak een stuk minder is geworden. Ik merk echt dat de twee delen naar elkaar zijn toegegroeid. Met onder meer Carnisse Veste, De Doorbraak, de Veiligheidspost en goede verbindingen in het openbaar vervoer zijn de voorzieningen in Carnisselande bovendien goed op peil. Het is aantrekkelijk voor alle Barendrechters. Het ene deel is niet meer of minder dan het andere deel. Barendrecht vormen we samen!”